******
మరుసటి రోజు సాయంత్రం భగినీ రెస్టారెంటులో...
"ఏంటి అమ్ము ఏమి మాట్లాడావే?"
వచ్చినప్పటి నుంచి తల వంచుకొని కూర్చుంది అమృత. సుధీర్ మాట్లాడే సరికి తల పైకి ఎత్తి చూసింది.
"ఏం లేదు, ఇది నా జీవితమేనా అనిపిస్తుంది. నువ్వు నాకు నిజంలానే అనిపించడం లేదు తెలుసా?"
"అదేంటి?"
"నువ్వు, నీ మాటలు, నీ గొంతు, నీ నవ్వు, నీ కళ్ళు, నీకు నేను అంటే ఇంత ఇష్టం ఉండటం... నమ్మలేక పోతున్నా!"
"మరీ మొహమాట పెట్టేస్తున్నావ్" అన్నాడు అతను సిగ్గు నటిస్తూ.
"అదేం లేదు, నాకు భయంగా కూడా ఉంది. నాకు నువ్వంటే ఇష్టం కానీ కనీసం 24 ఏళ్ళు రాకుండా పెళ్ళి చేసుకోలేను. అలా అని ఈ రెండు సంవత్సరాలు ఇలా దగ్గరగా ఉన్న తరువాత రేపు మీ ఇంట్లోనో, మా ఇంట్లోనో వద్దంటే విడిపోతామా? అలా జరిగితే నేను ఉండగలనా? ఇలా పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలు"
అతను కొంచెం మొహమాట పడుతూనే టేబుల్ పైన ఉన్న అమృత చెయ్యి మీద చెయ్యి వేసి కొంచెం సౌమ్యంగా "అమ్మూ! ఇలా చూడు. విడిపోతే ఎలా ఉంటుందో ఆ నొప్పి తెలిసినవాడిని. మళ్ళీ అలా జరగనివ్వను అనుకున్న వాడిని. ఏది ఏమైనా మనం విడిపోవడం జరగదు. నా వల్ల అయితే జరగదు. నీకు ధైర్యం కావాలన్నావ్. మరి అదే ధైర్యం నువ్వు నాకు నువ్విస్తావా?"
ఆమె ఇవ్వగలదో లేదో ఆమెకే తెలియదు. ఇంట్లో ఎదిరించి ఇంత పెద్ద నిర్ణయం తీసుకోగలదా? తీసుకున్నా ఆనందంగా ఉండగలదా? అనుకుంటూనే అతని కళ్ళలోకి చూసింది. ఇలాంటి అబ్బాయి తారసపడడం జరుగుతుందని తానెప్పుడూ అనుకోలేదు. కానీ జరిగింది. ఇది బాగుంది. రేపు ఏమి వచ్చిన ఎదురుకోడానికి తను సిద్ధంగా ఉండాలి అనుకుంది. చిన్నగా నవ్వి, ఇంకా చిన్నగా తల ఊపింది.
*****
అదే రోజు రాత్రి 8:00 గంటలకి, ఖాళీగా ఉన్న నాగవారా, యెలహంక రోడ్ ప్రక్కన...
బైక్ పార్క్ చేసి అమృత, సుధీర్ చెరొక ear -phone పెట్టుకొని వింటున్నారు. "ఏది ఏమైనా ఇళయరాజా ఇళయరాజానే అమ్మాయి ఏదో తెలియని ఒక melancholy ఉంటుంది చాలా పాటల్లో"
"shhh పాట విను. అయిపొయింది, అయ్యే వరకు మాట్లాడకుండా ఉండలేకపోయావ్"
"సారీ"
ఆమె తన watch చూసుకొని "అమ్మో 9 అయ్యింది, లేట్ అవ్వుతుంది వెళ్దాం పద" అని లేచి నిలబడింది. ఆమె చెవిలోని ear phone క్రింద పడింది.
"ఒక్క నిమిషం మన పాట" అని కదలకుండా pavement పైనే కూర్చున్నాడు. అమృత "ఛా... ఇప్పుడు అందుకోసం ఉండిపోదామా" అన్నట్టు చేతులు కట్టుకొని నిలబడి అతడిని చూసింది. అతనేమో అమృతని పట్టించుకోకుండా. చెవిలో ఉన్న ear phone లోంచి వచ్చే పాట వింటూ కళ్ళు మూసుకొని తన్మయంగా పాడడం మొదలుపెట్టాడు. "అంత దూరమా స్వర్గమన్నదీ చిటికెలో ఇలా మనదైనది..." అంటూ ఆమె చెయ్యి పట్టుకొని లాగాడు. నిలబడి ఉన్న వ్యక్తి కాస్త బెట్టుగానే కూర్చుంది. అతను ఇంకా పాడుతూనే ఉన్నాడు. ఆమె భుజం మీద సందేహిస్తూనే చెయ్యి వేసి పాడుతూ పక్కకి ఊయల ఊగుతూ ఉన్నాడు. ఇంకా చిరు కోపం నుంచి చిరు సిగ్గు లోనికి జారుకుంటూ ఆమె కూడా. "అందరానిదా స్వప్నమన్నది అందమైన ఈ నిజమైనది..."
******
10 రోజుల తరువాత ఒక బుధవారం సాయంత్రం...
అమృతకి ఫోన్ వచ్చింది. "హలో!! ఏంటి అయిపోయిందా పని అప్పుడే? నేను కొట్టు కట్టేయాలంటే బోలెడు టైం పడుతుంది. ఆన్-షోర్ కాల్ ఉంది ఎనిమిదింటికి" అటు వైపు నుంచి నిశ్శబ్దం.
"సుధీ? ఏమైంది?" కొంచెం గాబరాగా అడిగింది.
"నాన్నకి paralysis వచ్చింది అంట. hospitaliaze చేశారు నేను వెళ్ళాలి urgentగా బయలుదేరుతున్నా.."
"అయ్యో! ఏంటి? ఏమైంది? బాగా సీరియస్సా? బస్ స్టాండ్ వరకూ రానా? ఎన్నింటికి బస్సు?"
"బాగా ఏమి కాదు కానీ paralysis అంటే చిన్నది కూడా కాదుగా. ఏమి బుక్ చెయ్యలేదు, ఏది దొరికితే అది పట్టుకొని వెళ్ళిపోతా. నువ్వేం కంగారు పడకు. నేను already ఆటోలో ఉన్నా, సరేనా?"
"ఆటోలో ఎందుకు? ఫ్రెండ్స్ ఎవ్వరు లేరా ? అశోక్? "
"తెలుసుకదా అమ్ము అందరికీ ఆఫీస్ అయ్యేసరికి 10 అవుతుంది. మధ్యలో ఎలా రమ్మనడం?"
"నేనన్నా వచ్చే దాన్ని కదా?"
"అబ్బా! please రా .. I am really alright ... అయినా నాకు ఒంటరిగా ఉండాలి అని ఉంది. నీకు మాత్రమే చెప్పా. ఎవరితో అనలేదు. బస్సు ఎక్కిన తరువాత తీరికగా మెసేజ్ పెడతా అందరికీ. ఉండనా మరి?"
"సుధీ .. are you alright? నాకు ఏమి అనాలో తెలియటం లేదు"
"frankly అమ్ము, బాలేదు రా! నేను ఏమి బాలేదు. కానీ రేపొద్దున్న బస్సు దిగేసరికి బాగవ్వాలి తప్పదు అమ్మ కోసం, అన్న కోసం" అన్నాడు ఏడుపు గొంతులోనే నొక్కిపెట్టె ప్రయత్నం చేస్తూ.
ఎప్పుడూ ఉత్సాహంగా ఉండే అతని గొంతు అలా వినగానే మనసంతా ఎంతో దిగులుగా అయిపొయింది అమృతకి.
"జాగర్త"
"bye"
******
10 days తరువాత, బెంగళూరు తిరిగి వచ్చిన సుధీ కి ఆత్రంగా ఫోన్ చేసింది అమృత
"హలో అమ్ము !"
"ఏంటి ఎలా ఉన్నావ్ ? మీ నాన్న గారు ఎలా ఉన్నారు ? I Missed you so much !"
"నాన్న బానే ఉన్నారు. పెద్ద గండం గడిచినట్టు అనిపిస్తోంది. నీ సంగతులు ఏంటి ? సాయంత్రం ఖాళీ ఏ నా? కలుద్దామా ?"
"అడగాలా ? నాకు ఎన్నాళ్ళో అయ్యినట్టు ఉంది... 6:30 కి ఆఫీస్ దగ్గర పికప్ చేసుకో "
******
అతను పిక్ చేసుకోటానికి వఛ్చిన అప్పుడే తన మొహం చూసి, చాలా దిగులుగా అనిపించింది. ఎందుకో తెలియని బాధగా అనిపించింది.. ఒక రకంగా తన మనసుకి ఏం జరుగుతుందో ముందే తెలిసిపోయింది ఏమో .. కానీ అలా జరగకూడదు అనే విఫల ప్రయత్నంలో , వాళ్ళు ఎప్పుడూ కలిసి పాటలు వినే చోట బండి ఆగగానే .. " ఏవి విందాం ? వేటూరి? శాస్త్రి గారు ?" అని అడిగింది. "నాకు ఈ రోజు ఆత్రేయ పాటలు వినాలి అని ఉంది" అని అన్నాడు అతను. అమృత గుండె వేగంగా కొట్టుకుంది. అయినా సరే తన భయం నిజం కాకూడదు అనుకుంది " నా దగ్గర అవి లేవు ప్రస్తుతానికి అంది, ఈ రోజు వద్దు సుధీ please take your time. Think again. Not today అని మనసులోనే అతన్ని వేడుకుంది. అతను మాత్రం " పోనీ గీతాంజలి పాటలు ఉన్నాయ్ కదా , అవి పెట్టు ఓ ప్రియా ప్రియా " అమృతకి కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగిగాయి. అతను ఆమెవైపు చూడటం లేదు, తల వంచుకొని ఉన్నాడు.. " అమ్మూ ..."
ఆమె ఏమీ మాట్లాడలేదు.
"నాన్నకి అస్సలు బాలేదు రా "
ఆమె మౌనం
"నేను ఇక్కడ ఉండలేను, హైదరాబాద్ అయితే దగ్గర ఇంటికి"
ఆమె మౌనం
"నాన్నకి ఆరోగ్యం అంత దారుణంగా ఉన్నప్పుడు నీ గురించి నా గురించి చెప్తే ఎలా react అవ్వుతారో .. అయన ఆరోగ్యం ఏమవ్వుతుందో అని భయంగా ఉంది "
ఆమె మౌనం
"నాకు నువ్వంటే చాలా చాలా ఇష్టం కానీ,నాకు వేరే దారి తోచటం లా , ఈ పది రోజుల నుంచి నేను ఇదే ఆలోచిస్తున్నా ... వాళ్ళు మాములుగా ఉన్నప్పుడు ఎంత గొడవ అన్న పడవచ్చు ...కానీ ఇలాంటి స్థితి లో "
మౌనంగానే విలపిస్తున్న తన హృదయం కనురెప్పలు దాటి కన్నీళ్ళని రానివ్వద్దు అని అంది... ఎందుకె నీకింత అహంకారం అనుకుంది అమృత.
" నువ్వు చాలా strong అమ్మాయి వి. I know you can survive this, but I am not sure I can survive" అని కన్నీళ్లు తుడుచుకున్నాడు. ఆమెకు ఏడవాలి అని ఉంది. నేను strong కాదు, నాకు నువ్వు కావాలి అని అరవాలి అని ఉంది. కానీ తనేం మాట్లాడలేకపోయింది. మాట్లాడకపోవటమే బలమా? లేక బలహీనత? అతన్ని బ్రతిమాలితే ఇదంతా ఉత్తిదే అంటాడేమో కానీ తను ఏమి అనలేదు .. అతను ఆమె వైపు చూసి కన్నీళ్లే లేని ఆమె మొహం చూసి , ఆమె చెయ్యి పట్టుకొని "Thanks for understanding" అన్నాడు. అమృత ని హాస్టల్ దగ్గర దింపేసి " I will keep in touch" అని వెళ్ళిపోయాడు.
********
2 ఏళ్ళ తరువాత హైదరాబాద్, లకడి కపూర్ బస్ స్టాండ్ లో ..
బస్సు కోసం ఎదురు చూస్తుంది అమృత. ఎందుకొచ్చిన తిప్పలు ఆటో ఎక్కితే సరిపోతుంది అనుకోని ఆటో ఆపుదాం అని ప్లాటుఫారమ్ వదిలి రోడ్ మీదకు వచ్చింది.. అంతలోనే తన ముందు ఒక బైక్ వచ్చి ఆగింది. అతను హెల్మెట్ తీశాడు. అమృత అతని మొహం చూడగానే వెనక్కు తిరగబోయింది. ఆమెని చూసిన ఆనందం తో ఉన్న అతను "అమ్ము.. ప్లీజ్ ఒక్క సారి మాట్లాడు" ఆమె వెనక్కు తిరిగింది " ప్లీజ్ రా! " అన్నాడు అతను. ఆమె కళ్ళు అనుకోకుండా చెమ్మగిల్లాయి.. అతని వైపుకి తిరిగి బండి ఎక్కింది.
ఒక పావుగంట ప్రయాణం తరువాత, బండి ఆగింది.. అమృత ఒక పది అంతస్థుల అపార్ట్మెంట్ ను తలా పైకి ఎత్తి చూస్తోంది .. " మా అన్న వాళ్ళ ఇళ్ళు, దిగు బండి పార్క్ చేసి వస్తాను"
ఇద్దరు లిఫ్ట్ ఎక్కి 5th ఫ్లోర్ లోని ఒక ఫ్లాట్ ముందు ఆగారు.. సుధీ తాళాలు తీసాడు " ఎవ్వరూ లేరా ?" అని అడిగింది అమృత.. "లేరు ఊరెళ్ళారు, రా కూర్చో " అని కుర్చీ ముందుకు జరిపాడు.. "మంచినీళ్ళు తాగుతావా ? మామూలువా ? చన్నీళ్ళా ?" "మామూలువి" అంది .. ఆమె కుర్చీ ముందు బాగా కిందకి ఉన్న రాజుల కాలం నాటి దివాను మీద అతను కూర్చుంటే.. కిందే కూర్చున్నట్టు ఉంది .. ఆమెకి నీళ్ళు ఇచ్చాడు " ఇప్పుడు చెప్పు అమ్మాయి , ఎలా ఉన్నావు ఏంటి ? అసలు చూసినా చూడనట్టు వెళ్ళిపోతున్నావ్ ? మరీ దారుణంగా !" అమృత ఏమి మాట్లాడకుండా తల వంచుకొని చిన్నగా నీళ్లు తాగింది... "నీకు పెళ్ళి కుదిరింది అని విన్నాను.. కానీ మళ్ళీ పెళ్ళి కబురు చెప్పలేదు నువ్వు కానీ ఇంకెవ్వరూ కానీ... హైదరాబాద్ వచ్చాక కొంచెం touch లో లేను అనుకో ఎవ్వరితోను కానీ పెళ్ళి లాంటి పెద్ద విషయాలు అన్నా తెలియాలి గా " అంటూ ఆమె వైపు చూసాడు .. అమృత కళ్ళలో కన్నీళ్లు .. అతను కొంచెం ముందుకి వచ్చి ఆమె చెయ్యి అందుకో బోయాడు .. ఆమె చేతిలో ఉన్న గ్లాస్ విసిరికొట్టి ,లేచి నిల్చుంది .. "పెళ్లి అయ్యిందా? చూస్తున్నావ్ గా ఎమన్నా కనిపిస్తుందా మెడలో ? " "అమ్ము మెల్లగా , బయటకి వినిపిస్తుందేమో" ఆమె అప్పుడు స్పృహ లోకి వచ్చి దివాను మీద కూలబడి ఏడవ సాగింది "అమ్ము please రా ఏడవకు .. ఏమైందో చెప్పు .. నీకు engagement అయ్యింది అని విన్నాను అందుకే అలా అడిగాను " అమృత ఎక్కి ఎక్కి ఏడ్చి కొంచెం తమాయించుకొని " I don't know sudhi, he left me... he said it's my mistake and our relationship can't be improved... అని వెళ్ళిపోయాడు కెనడా .. నా దగ్గర అక్కడి ఫోన్ నెంబర్ కూడా లేదు , మెయిల్ కి సమాధానం ఇవ్వడు ... worst part ఏంటో తెలుసా I don't even know the reason.. He just broke off with me..కానీ నేను చాలా ప్రయత్నించాను ... తనకు నచ్చేలా ఉండటానికి , చూడు వెయిట్ తగ్గాను ... dressing మార్చేసాను కానీ తనకు నచ్చలేదు అంట ... తను అస్సలు నాతో మాట్లాడితే కదా " అని చేతుల్లో తల పెట్టుకుని ఏడ్చేసింది .. సుధీ మొహమాటంగానే ఆమె తల పై చెయ్యి పెట్టాడు " చూడు పోనీ ఇది నీ మంచికేనేమో ?" ఆమె అతని చెయ్యి విదిలించకుండా ఉన్నందున ధైర్యం చేసి ఆమె పక్కనే కూర్చొని భుజం మీద చెయ్యి వేశాడు. అమృత వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ అతని భుజం మీద తల ఆనించింది.. "ఏమి మంచి సుధీ? నువ్వు వెళ్ళిపోయావు .. తనూ వెళ్ళిపోయాడు .. గత ఆరు నెలలుగా మనిషిని మనిషిలా లేను, మనఃశాంతి లేదు.. బహుశా నాలోనే ఎదో లోపం ఉందేమో.." "oh my baby! లేదు రా నీలో ఏమి లోపం లేదు, వాడికే ఎదో పిచ్చి ఏమో, ఇంక నా సంగతి అంటావా నీకు తెలిసిందే కదా ! నాన్నకు బాగుంటే నేను దేని గురించి ఆలోచించకుండా నీతోనే ఉండే వాడిని, మా ఇంట్లో వద్దన్నా సరే ! నీలో ఎదో లోపం ఉంది అని నువ్వు కల్లో కూడా అనుకోకు.. please " అని రెండో చేత్తో ఆమెను వాటేసుకొని ఎదో చంటి పాపని నిద్ర పుచ్చటానికి ముందుకీ వెనక్కీ ఊగినట్టు , ఊగసాగాడు. " I missed you" అంది అమృత .. " I missed you more" అని ఆమె నుదుటి పై ముద్దు పెట్టాడు సుధీ .. అమృత చిన్నగా నవ్వింది .. "ఏంటి" అని అడిగాడు సుధీర్ ఇంకా ఊగుతూనే.. "first kiss విడిపోయాక పెడుతుంటే" అతనూ చిన్నగా నవ్వి ఊరుకున్నాడు. రెండేళ్ళ బాధ, దిగులు అతని పక్కన ఉంటే ఇట్టే కరిగిపోయినట్టు అయ్యి మనసు తేలికపడింది అమృతకి. అలానే నిద్ర పోయింది.. ఆమె నిద్రను చెడపడం ఇష్టం లేక అలానే ఊగుతూ ఉన్నాడు సుధీర్.
కొంత సేపటికి కిటికీ లోంచి వెన్నెల వచ్చి మొహం మీద పడటంతో మెలకువ వచ్చింది అమృతకి.. ఆమె ఎక్కడ ఉందో పోల్చుకోటానికి ఒక్క నిముషం పట్టింది. తనూ సుధీర్ పక్క పక్కనే కూర్చొని ఉన్నారు, సుధీర్ చేతులు ఇంకా తన భుజం మీద ఉన్నాయ్, తన తల అతని గుండెల మీద ఉంది, అతని తల ఆమె తలకి ఆనించి ఉంది. అతను ఊగటం ఆపేసి, నిద్రలోకి జారుకున్నట్టు ఉన్నాడు. కదలకూడదు అనుకుంటూనే కొంచెం కదిలింది అతనికి మెలకువ వచ్చింది, ఆమెని వదిలేసి కళ్ళు నులుముకుంటూ " టైం ఎంత?" అన్నాడు. అమృత తన గడియారంలో చూసి "7:30, నేను వెళ్ళాలి సుధీ" అంది. "భోజనం చేసి వెళ్ళు, నేను దింపుతాను గా 10 అయ్యిన పర్లేదు గా ? hostel ఆ ?" "లేదు మా friend రూం లో ఉంటున్నా, interview ఉంటే వచ్చాను, జాబ్ వచ్చింది, ఒక మూడు నెలల్లో ఇక్కడికే వచ్చేస్తున్నా. నాకు బెంగుళూరులో ఇంక ఉండాలి అనిపించటం లేదు" " అర్ధం అయ్యింది, అయినా ఇక్కడికి రావటమే మంచిది లే కొత్త వాతావరణం, పద కిందకి వెళ్ళి noodles తిందాం నీకు ఇష్టం కదా, తరువాత దింపుతాను" "మానేశాను, noodles లావు అవ్వుతాను అని.." అంటూ సగంలో ఆపేసింది. " ఇప్పుడు వాడు తిరిగి వస్తాడా?నువ్వు మానేసినంత మాత్రాన? అయినా ఒకళ్ళ కోసం మారే అమ్మాయిని కాదె నేను ఇష్టపడింది "
"ఏమో , నువ్వెళ్ళక కూడా బనే ఉన్న సుధీ కానీ దెబ్బ మీద దెబ్బ లా ఇలా తగిలేసరికి .. నీ గురించి చెప్పా తెలుసా వాడికి, నీలా నన్ను బాధ పెట్టను అన్నాడు .. అన్న రెండు నెలలకే కనీసం మాటైనా చెప్పకుండా వెళ్ళిపోయాడు, ఇంక నాకు నాదే తప్పేమో అనిపించింది " " నీ తలకాయ, సరే పద! వాడి మీద చాలా సమయం వృధా చేశాం ఇప్పటికే.. " అని కదులబోతున్న అతన్ని చెయ్యిపట్టుకొని ఆపి "నాకు తెలుసు మన ఇద్దరికీ కలిపి ఒకటే భవిష్యత్తు ఉండదు అని, కానీ నాకు ఇది అడగాలి అని ఉంది చెప్తావా?" లేవబోయే వాడు కూర్చొని ఆమె చేతులు తన చేతుల్లోకి తీసుకొని " నువ్వు అడగక్కర్లేదు, నాకు నువ్వంటే ఇప్పటికీ, ఎప్పటికీ ఇష్టమే! నువ్వు నా వెండి వెన్నెలవి .. ఎప్పటికీ నిన్ను అభిమానిస్తూనే ఉంటాను" అని ఆమె వైపు చూశాడు. ఆమె కళ్ళలోంచి, మౌనంగా కన్నీళ్లు కారుతున్నాయి, చీకటిగా ఉన్న గదిలోకి, కిటికీ లోంచి తొంగి చూస్తున్న వెన్నెల్లో అవి మెరిసాయి.. " పిచ్చి దానా !" అని ఆమె నుదుటి మీద ముద్దు పెట్టాడు. ఇద్దరు కలిసి, పాత స్నేహితుల్లా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ noodles తిన్నారు. అతను ఆమెని, రూమ్ దగ్గర దింపేసి వెళ్ళిపోయాడు.
*******
6 నెలల తరువాత ఒక రోజు సాయంత్రం 9 గంటలకి..
laptop లోఆఫీస్ పని చేసుకుంటున్న అమృత కి, calling bell వినపడటంతో , ఈ సమయం లో ఎవరై ఉంటారా అనుకుంటూ లేచి వెళ్ళి తలుపు తీసింది. "సుధీ?" అని ఆశ్చర్యపోయింది అమృత. "లోపలికి రావచ్చా?", తల కొంచెం ఆడించి పక్కకి జరిగింది. తలుపు గడియ పెట్టి ఆమె వెనక్కి తిరిగింది. ఇంతలోనే ఆమెని హత్తుకున్నాడు సుధీర్. అతను హత్తుకున్న నిముషం కరెంటు పోయింది. అమృత laptop లోంచి వచ్చే వెలుగు, కిటికీ లోంచి గదిలోకి తొంగి చూస్తున్న వెన్నెల తప్ప మిగతా అంతా చీకటిగా ఉంది. "ఏమిటి సుధీ? సమంధాలు చూస్తున్నారు అన్నావ్, కుదిరిందా ?" అని అడిగింది అమృత. అతను ఇంకొంచెం గట్టిగా హత్తుకున్నాడు, అతని కన్నీళ్లు జారీ ఆమె భుజం మీద పడ్డాయి. " ఏంటి పిచ్చి ? ఎందుకు ఇంత
బేల తనం, మనం ఎప్పటి నుంచో అనుకున్నదేగా, అయినా నువ్వు నేను సరిగా మాట్లాడుకొనే 3 నెలలు అయ్యింది.. we are not even friends who are in touch with" అతను ఎదో చెప్పబోయాడు, గొంతు రాలేదు , సరి చేసుకొని " I love you" అన్నాడు "తెలుసు సుధీ ... కానీ మీ కుటుంబం కోసం నువ్వు రెండు ఏళ్ళ కింద తీసుకున్న నిర్ణయం .. కొత్తది కాదు కదా " అంది అతను ఆమెను విడిచి కిటికీ లోంచి వచ్చే వెన్నెలకి అడ్డం లేకున్నాడా కిటికీ కింద ఒక పక్కకి కూర్చున్నాడు. ఆమె వెళ్ళి అతనిలానే వెన్నెలకి అడ్డం రాకుండా ఇంకో పక్కన కూర్చుంది. " తను నచ్చిందా?" అని అడిగింది అమృత. "తనకీ పాటలంటే ఇష్టం.. డాన్స్ అంటే ఇష్టం .." అని అతను మొదలుపెట్టాడు. "నాలా ఉంటుంది అనకు సుధీ ... దయచేసి!" "లేదు I am just saying I have a type.." అన్నాడు. " నాకు తెలుసు" . " నేను నీ కోసం ఎప్పుడూ ఉంటాను అమ్మూ " " వినటానికి బాగుంది కానీ... " " ఆలా అనకే నాకు ఏడుపు వస్తుంది.. నువ్వే ఎప్పటికీ నా వెండి వెన్నెలవి"
"నేను నిష్ఠురం గా అనలేదు సుధీ.. practical గా అవ్వదు అని చెప్పటమే నా ఉద్దేశం". అలానే మౌనంగా రెండు గంటాలు కూర్చున్నారు.. ఇంక అతను లేచి వెళ్ళటానికి బయలుదేరే అప్పుడు దుఃఖం కలిగింది అమృతకి "పడిపోతానని పసి పాదాలకి పరుగే నేర్పవా .." అని పడ సాగింది.. ఆటను ఆగి "అరె అలా పాడకు రా please " అన్నాడు .. ఇద్దరు లేచి కిటికీ లోంచి వచ్చే వెన్నెల్లో నుంచున్నారు, చేతులు పట్టుకొని. ఆమె ముందు అడుగు వేసి, అతని పెదాలని ముద్దాడింది. ఇద్దరి కళ్ళలో నీళ్లు ఆగలేదు. ఒక్క నిముషం ఆగక కరెంటు వచ్చింది,. ఒక్కళ్ళ మొహం ఒకళ్ళు చూసుకున్నారు.. ఇద్దరిలోను విడిపోతున్నానం అనే గుండె కోత స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. "ఏంటిది ? విడిపోయే అప్పుడు?" అన్నాడు అతను "నీ వెండి వెన్నెల పాడే హంస గీతిక అనుకో" అంది అమృత. చివరి సారిగా అమృతని హత్తుకొని, తలుపు తెరచుకొని ఆమె ఇంట్లో నుంచి,జీవితం నుంచి వెళ్ళిపోయాడు సుధీర్.
(సమాప్తం)
(సమాప్తం)
